993
 

SEXTI DECRETAL. LIB. I. TIT. XIX—XXIL DE ARBITRIS. e.
 

994
 

Secus, sì simpliciter a te fuerìt constìtuius. Tunc enìm, sìve
ante lìtem contesiatam sive post ad causam ipsam venias,
non ut ipsi procuratori assistas, sed ut causam tractes
eandem, Iractando ipsam eum revocare censeris; nìsi dicas
expresse, quod ìpsum vis ìn officio procuratìonis hoc non
obstante manere, vel nisi, quod non animo revocandi hoc
facìas, ex alicjuibus appareat coniecturis, ut, si forsan aliquis
immìneat articulus, ìn quo tu melìus nostì verìtatem, aut si
sìt procurator ìpse infirmus, vel forsitan se absentel, seu
quìcquìd aliud accidat, propter quod ìpsì causae tua sìt
praesentìa opportuna.

CAP. IX.

Tria dìcit, primo, quod procurator ad contrabendum malrimonium debet

babere speciale raandatum; secundo, quod talis procurator non substlluit,

nìsì nd hoc mandatum babeat; tertio, quod, si Ialis procurator revocatus

etiam Ignoranter contrabit, non tenet raatrimonìum.   Ioann. Andr.

Idem.
Procuralor non alìler censetur idoneus ad raatrimonium
contrahendum, quam si ad hoc mandatum habuerìt speciale.
Et quamvìs alias is, quì constituitur ad negotia procurator,
aliura dare possit: ìn hoc tamen casu, propter magnum
quod ex facto tam arduo posset periculum imminere, non
poterit deputare alìum, nisì hoc eidem specialiter sit com¬
missum. Sane si procurator, antequam contraxerit, a
domino fuerìt revocatus, contractum postmodum matrì¬
monìum ab eodem, licet tam ipse quam ea, cum qua con¬
traxerit", revocationem huiusmodi penilus ìgnorarent,
nullius momenti exsistit, quum ìllìus consensus defecerit,
sine quo firmitatem habere nequivit.

TITULUS   XX.
DE IIS, QUAE VI METUSVE CAUSA FIUNT.

GAP. UN.

Excommunicationis, suspensionis vel interdicti absolutio vei revocatio
per vìm extorta non tenet,  et extorquena excommunicaius esl ipso iure,

Gregorius X. ìn concìlio generali Lugdunensi".
Absolulionìs beneficium ab excommunìcatìonìs sen¬
tentìa, vel quamcunque revocationem ipsìus, aut suspen¬
sionis, seu etìara interdicti, per vira vel metum extorta,
praesentis constitutionis auctoritate omnìno viribus vacua-
mus. Ne autem sìne vindìcta vìolentìae crescat audacia,
eos, quì absolutìonem seu revocatìonera huiusraodi vi vel
melu exlorserint, excommunicationis sententìae decernimus
subiacere.

TITULUS   XXI.

DE RESTITUTÌONE IN INTEGRUM.

CAP. I.
 


 

um non admittitur ad petendum restltntion
ntractum, niai rationabllla aliqua causa hoc a
deal.   Ioann. Andr.
 

Gregorius IX.'^
Ecclesia,  quae ad retractandam sententiam vel  con-
 

Tit, XX. Cap. un, a) e. 20. Conc. Lugd. IL (1274.) —
Comp. e. un. li. t.

Tit. XXI. Cap. I, a) Olim exlravagabalur decrelalis ista:
et quidam inlitulabant eam Alexandro, aliì Gregor. IX, ; et eius
fuil, ul hic vìdes: excepto fine, qui supperadditus fuit; ibann.jdnd;-.
— Exsiai in L.C. X'VI. —cf Bull. Innoc. IV. Ad exped. n. 13.
 

tractum per beneficium restitutionis in integrum postulat se
admitti, sì quadrìennìì spatiura'' post sìt lapsum", et
neghgenter omiserit, non est ad beneficium huiusmodi ad¬
mittenda, nisi praevarìcalionis vel fraudis manifeste^ pro¬
betur super hoc^ intervenisse coraraentura, aut= alia ratio¬
nabilis causa subsit, quae superiorem movere debeat ad
idera beneficium concedendum.
 

Eccleaia contra confessione:
ninm per benoScium res li tu
 

1. Andr.
 

Bonifacius VIIL
Si adversus confessionem in iudicio a se factam laesa
ecclesìa beneficium restitutionis in integrum infra quadrien¬
nium, ab ìpsius confessìonis tempore computandum, petere
negligenter omittat : nonest, nisì alìquid rationabile appareat,
quod aliud suaserit faciendum, ad hoc petendum ulterius
admittenda. Ubi vero per viara communem revocatìonis
erroris, quem ìn facto praetendit, vult adversus suam con¬
fessionem ecclesia se iuvare: hoc quandocunque poterit,
donec negotìum sìt finitura.

TITULUS xxn.

DE  ARBITRIS.

CAP, I.

Si ex tribus arbitris duo concordant ìn summa, tenet illomm sententìa ; si

omnes discordanl, tenet senleniia de summa minori.

Bonifacius VIIL
Si ex trìbus arbitris te duo ìn X,, et tertius in V. con-
deranenl, debet sentenlia praevalere duorum; licet, quum
unus ìn XV., alius in X., lerlìus vero ìn V. pronunciant,
ìllìus, quì dixit de summa minori, (quum ìn iila omnes con¬
cordes exsistant,) sententìa efficax censeatur.

GAP, n.
Sì ex tribua ai-bitris unus nolit esaminando vel diffiniendo negotio in¬
teresae; duo procedere poterunt, ao si ìUe praesens esset.   Circa iudices
aulem antiqua iura aervontur.   Ioann. Andr.

Idem.
 

finis celerius ìmponaiur, statuimus, ut, si ex" trìbus arbitris
a partibus electis eorum aliquìs, ab ahìs legitìme requisitus,
ad exaraìnandum vel diffiniendum una cum eis negotiura,
super quo in ìpsos exstìtìt compromissum, non curaverìt,
cessante impedimento legitimo, convenire, duo praesentes,
penes quos, licet lex cìvìlis aliud ìnnuere videatur, lotalem
eo casu remanere decernimus* potestatem, possint,malìtìosa
seu voluntaria ìilius^ absentìa non obstante, dìctum exa¬
minare negotium et lìbere diffinire, sicut possent ìlio prae¬
sente, nec volente cum eìs in unam sententìam concordare;
ut sic ipsius absentia, praesentìa repleta divina, eum re¬
putari faciat prò praesente. Circa iudices vero antiqua
ìura nolumus immutari*.
 

b) post quadriennium spalium: L e) man. : deesi: L d) sup.
hoc; deesi: ib.         e) aut seqq.: desuni: ib. ■— cf. Gloss. ad: aui

alia: possibile esl, quod isla verba fuerant Gregorii; tamen in ex-
Iravaganti sua, qua utebamur, non eranl: unde credo quod addita
fuerint per Bonifacium.
 

LIBRI   PRIMI.