Corpus iuris canonici. (v. 2)

(Graz :  Akademische Druck- u. Verlagsanstalt,  1959.)

Tools


 

Jump to page:

Table of Contents

  Page 1121-1122  



1121
 

SEXTI DECRETAL. LIB. V. TIT. XII. DE REGULIS IURIS.
 

depravelur ìn aliquo, seu dìstorqueatur ad alìud, quam htera
ìpsa sonat. El ne secundum-"' praedicta conira detractores
huiusraodi oporteat ulterius laborare: universis ac singuhs
cuiuscunque praeeminentìae, conditìonis aut status, dìstricte
praecìpimus,ne contra praedìclara regulam et statum fratrura
praedictorum, scu contra praemissa per nos staluta,ordinata,
concessa, disposila, decrcia^i^, declarata, suppleta, appro¬
bala, et etìam confirmata, dogmatìzent, scribanl, determìnenl,
praedicent, seu prave loquantur pubhce vel occuhe, Sed sì
quid penes alìquera ìn hìs ambiguitatis emerserìi, ad^'S
culmen praedictae sedìs apostolicae deducatur, ut ex aucto¬
ritate aposlolica sua in hoc manifestelur ìntentio, cui soh
concessum est in hìs statuta concedere^'" et edita ='^'' decla¬
rare. Glossantes vero ìn scrìptìs constitutionem ipsam ahter,
quam ed modo, quem--i dixiraus, doctores vero-— ìnsuper
et lectores, dura docent in pubhco, ex certa scìentìa et deli¬
berate inlellectum constìtutìonis huìusmodì depravantes,
facientes quoque commenlum, scripturas seu lìbellos, ac^^
ex certa scìentìa et deliberate determìnantes in scholìs, seu
praedicanles conira praedicta, vel ahqua seu ahquod prae¬
dictorum, (non obstantibus alìquìbus privilegiis, vet ìndul¬
gentììs aut lìterìs aposlolids, quibuscunque dignitatibus,
personis, ordinibus, aut locìs religìosìs vel saecularibus gene¬
raliter vel singulariter sub quacunque forma vel expressìone
verborum concessis, quae nolumus alìquìbus in praeraissis
quomodolibet suffragari,) excommunicationis sententìae,
quam nunc ìn ìpsos proferìmus, se noverint subiacere, a qua
per nemìnem nisì per Romanum Pontificem possint absolvì,
insuper tam ìstos, conira quos per nos excoraraunicatìonis
est prolaia sententìa, quam alios, (sì quì fuerint,) conira
praeraissa vel eorum ahquod venientes, ad^-i sedìs memora¬
tae volumus deduci notìtiam, ut, quos provìsus modus aequi¬
tatis non arcet a vetìlis, corapescat rigor apostohcae ultìonis.
Nulli ergo omnìno hominum lìceat hanc pagìnam nostrae
declaralionis, ordìnatìonis, concessionis, dispositionis, ap-
probationis, confirmationis et constitutionis ìnfringere, vel
ei ausu temerario coniraire.   Sì quìs autem hoc attentare

Praesumpserit, ìndìgnatìonem oranipotentìs Dei et beatorum
etri el Pauli Apostolorura eius se noverit incursurum. Da¬
tura Sìrianì!^^^ XVlII. Kalend. Septerabris, Pontificatus nostri
anno secundo.
 

Bonifacius Vili.
Privilegium raonaslerio tuo concessum, ut raonachi sive
fratres in cellìs ad monasterium ìpsum spectantibus habì-
lanles ab alio quam a Papa vel eìus legato excommunicari
auti suspendi, vel ipsae cellae inlerdicto supponi non pos¬
sint^, non^ fralres in prioratìbus, ecclesiis seu capellìs eius¬
dem monasterii commorantes, aut ìpsos prioratus, ecclesias
vel capellas ab ordinariorum iurisdictìone in aUquo-', sed
residentes tantum in cellis, et cellas ipsas, (hoc esl loca se¬
creta et solitaria, quae ab hominum separata conviclu sunt
ad contemplandum et Deo vacandum speciahter deputata,)
defendal.
 

Idem.
Sicut nobis significare curasti, tìbi gratiose concessi¬
mus, ut beneficia clericorum tuorum cedentìum vel dece¬
dentium possìs conferre, quodque ìidem clerici praebenda¬
rum suarum fructus percipianl, ac sì in suis ecclesiis perso¬
naliter residerent. Verum quia dubìtas, qui clericorum
tuorum appellatione debeant continerì : brevi respondemus
oraculo', quod ìllos ìn hìs et simihbus casibus tuos volumus
intelligi clerìcos, quì per te non quaesiii propterea, vel re¬
cepii, sine fraude et^ fictione qualibet vere tuì clerici fami¬
liares exsìstunt, et ìn tuìs expensis contìnue domestici com-
mensaJes, etìarasi quos^* ex lUìs aliquando prò tuìs gerendìs
negotìis abesse contingat.
 

DE  REGULIS   IURIS.
Bonifacius Vili.
Itegula I,
Beneficium ecclesiastìcura non potest lìcite sinp institu¬
tione canonica obtineri.

Idem.   Itegula II.
Possessor malae fideì ullo tempore non praescribit.

Idem,   Reg. Ili,
Sìne possessione praescriptio non procediti

Idem.   Reg. IV.
Peccatum non dimìttitur, nìsì restitualur ablatum.

Idem,   Eeg, V.
Peccati venia non dalur, nisi corredo.

Idem,    Reg. VI.

Nerao potest ad irapossìbìle obligari.

Idem.   Reg, VII.
Privilegium personale personam sequitur, et exstìnguìtur
cum persona.

Idem.   Eeg. Vili.
Semel raaius semper praesuraìtur esse raaius.

Idem.   Reg. IX.
Ratum quìs habere non potest quod ìpsìus nomine non
est gestum.

Idem,   Reg. X.
Ratihabilìonem retrotrahi, et mandato non est dubìum
comparar!.

Idem.   Reg. XI.
Quum sunti partium iura obscura, reo favendum est
potìus quam actori.

Idem.   B.eg. XII.
In iudiciis non est acceptio personarum habenda.

Idem.   Reg. XIII,
Ignorantia factì, non ìurìs, excusat.

Idem.   Reg, XIV.
Quum quis in ìus succedit alterius: iustam ignorantiae
causam censeiur habere.

Idem,   Eeg, XV.
Odia restringi, et favores convenit amplìarì.

Idem,   Reg. XVI,
Decet concessum a prìncipe beneficium esse mansurum.

Idem.   Reg, XVII.
Indullum a iure beneficium non esl alieni auferendum.

Idem.    Reg. XVIII.

Non firraatur Iractu teraporis quod de iure ab inìtio non
subsistit.

Idem.   Eeg. XlX.

Non est sine culpa, quì rei, quae ad eum non pertìnet,
se ìraraìscel.

Idem.    Eeg. XX.

Nullus pluribus uli defensìonìbus prohibetur.

Idem.   Reg. XXI.
Quod semel placuìt amplìus displìeere non polest.

Idem.   Eeg. XXII.
Non debet aliquis alterìus odio praegravarì.

Idem.   Reg. XXIH.
Sìne culpa, nìsì subsit causa, non est aliquis puniendus.

Idem.   Eeg. XXIV.
Quod quis mandato facit iudicis, dolo facere non videlur,
quum habeat parere necesse.

Idem.   Reg. XXV.
Mora sua cuihbet est nociva.

Idem.   Eeg. XXVI.
Ea, quae fiunt a ìudìce, si ad eius non spedante officium,
virìbus non subsistunt.

Idem.   Reg. XXVII.
Scienti et consentìenlì non fil iniuria ncque dolus.

Idem.    Reg. XXVIII.

Quae a iure communi exorbìtant, nequaquam ad conse¬
quenliam sunt trahenda.^

Idem.   Reg. XXIX.
Quod oranes tangit debet ab omnibus approbari.

Idem.   Keg. XXX.
In obscuris minimum est sequendum.
 

TU. XII.   Cap. in.     21G) sedem praedictam: ib.         217) et declar.,

suppl. et: ib, 218) hoc ad: li. 219) condere: ii. 220) condita: ib.
-221) quo: ii. 228) vero: dcesi; ib. 223) ot; ib, 22*) ad nostram et: ib,
2jr>)SurÌaiilXIX.: ii.
 

Cap, IV.     l)aut

4) add.: non defendun

Cap. V.   l)ai--
 

l)3inl; .MIG       2) si
 

2) vcl: AD      3) aliquos; Codd.coU.
  Page 1121-1122