CLEMENTINARUM LIB. HI. TlT. V- -VII. DE SEPULTURIS. e. i. 2.
 

1162
 

TITULUS V.
DE RERUM PERMUTATIONE.
 

CAP. UN.

Collatio de beneficiìs, eausa permutationis vacantibus, facta aliis qoiara

pcrmutantìbus, non tenet.   H. d, Ioann. Audr.

Cleraens V. ìn concilio Viennensi».
_Ne_ concessione iuris utentìbus praesertìra circa spiri¬
tualia illudatur, sì qua^* beneficia, ex causa perraulationis
ab alìquìbus resìgnala, aliìs quam ipsìs permutare volentibus
conferantur: nullius hoc esse volumus firmitatis.
 

TITULUS VI.
DE TESTAMENTIS ET ULTIMIS VOLUNTATIBUS.

GAP. UN.
Ordinarius loei rationem exigit a religìosìs, etiam exeroptia, de lestamento¬
rura exaecutionìbns, quas gesserunt, et, ai circa ld deliquerint, illos punlt.

Clemens V. in concilio Viennensi.
Relìgiosis, etiam exemptìs, deputatis ad exsecutionera
cuiushbet ultìmae voluntatìs, circa ipsìus exsecutionis offi¬
cìura, (quod utìque non possunt, nìsi a superiore suo pelila
super hoc licentìa et obtenta, suscipere,) volentes praescìn-
dere» materiam delinquendi, praesentis constitutìonis aucto¬
ritate statuimus, quod lales, etiamsi praelalionis fungantur
officio, locorura ordinariis debitam reddere, ipsique ordinarii
ab eìsdem absque dolo, fraude seu neghgentia de susceptae
exsecutìonis officio teneantur exigere ratìonem, illos, quos
circa id deliquìsse repererint, in aliorura exemplum poena
debita, quocunque non obstante privilegio, pumturi.
 

TITULUS VU,
DE   SEPULTURIS.
 

GAP. I,

ilcatì sunt etiam enempti, qui ìn casibus non pormi
coemetoriis tempore interdicti, vel qui scienter sepeliunt
es publice, nominatim interdiclos, vel manifestos usurar
Ioann. Audr,

Clemens V. in concilio Viennensi».
Eos, qui propriae temeritatìs audacia defunctorum
corpora, non sine contemptu clavium ecclesiae, ìn coerae¬
teriis interdicti tempore, in casibus non concessis a iure, vel
excommunicatos publice, aut norainatira interdiclos, vel
usurarios manifestos scienter sepelire praesuraunt, decerni¬
mus^ ipso facto excommunicationis sententiae subiacere, a
qua nullatenus absolvanlur, nisi prìus ad arbìtrium dioe¬
cesani episcopi eìs, quìbus per praemissa fuerìt iniuria
irrogata, satìsfactìonem exhibuerint competentera, nullo eis
circa praemissa exemptionis vel quovis alio privilegio,
sub quacunque forma verborum concesso, aliqualiter suf¬
fragante.

CAP. n.

Pars, quae titulum respicit, hoc Ìntendit: Praedicatores et Minores in locis

suia libere sepeliunt illos, qui hoc lìbere elegerint; de funeralibus tamen,

et quibuscunque obventionibus et rellolis, etiam de quibua alias debetur

canonica, quartara et non ultra solvent occleaiae parochìali.   H. d.

Ioann. Andr.

Idem in eodem.
Dudum a Bonifacio Papa VIIL praedecessore nostro
infra scripta edita decretali, Benedictus Papa XI. praede¬
 

cessor noster aliam illius revocatorìam promulgavit, quae
quìa, ut probavit effectus, nedum pacis ab auetore» ipsìus
speratae fructum non attulit, quin immo dìscordiae, prò qua
sedanda processerai, fomenlum non modicum ministravil,
nos, eara omnìno cassantes, aliara a praefato Bonifacio
editam sacro instante et approbante concìlio innovamus,
subiicientes tenorem ilhus, qui dignoscitur esse talìs;

„ Bonifacius episcopus servus servorum Dei ad perpe¬
tuam rei memoriamo.

Super cathedram praeeminentìae pastoralis divina dis¬
ponente clementia^ constìtuti, etsì multis et arduis, quae in
amplura Romanae curiae alveum undìque confluunt quasi
torrens, praegravemur negotìis, curis excitemur innumerìs,
cogitatìonibus plurìmìs distraharaur: circa id tamen fer-
ventibus votìs intendimus, vacamus instanlius, ac* operosae
studium solhcitudìnis irapertiraur, ut ad divini norainis
gloriam, exaltationem catholicae fidei, et profectum fidelium
animarum, (praecìsis radicitus dissidiorum vepribus, et
litigìorum anfractibus oranino subductis,) ìnter ecclesiarum
antìstites ad curam et regiraen gregis doraìnici deputatos,
ceterasque personas, quas ordo ciericahs includit, pacis
tranquillìtas vigeat, fervor caritatis exaestuet, invalescat
concordiae unitas, animorum ìdentìlas ^ perseveret, Scìmus
enìra, et ex evidenlia factì collìgìmus,.quod non nìsi ìn pacis
tempore bene colìtur pacìs auctor, nec ignoramus, quod
dissensìones et scandala pravis actibus aditum praeparant,
rancores'' et odia suscìlant, et'* illìcìtìs raoribus ausum
praebent. Ab olìm siquidem ìnter praelatos et rectores,
seu sacerdotes ac clericos parochìalìum ecclesiarum per
diversas mundi provincias constìtutos ex una parte, et Prae¬
dicatorum et Minorura ordinura fratres ex altera^, (pacìs
aemulo, satore zizaniae procurante,) gra-vìs et periculosa
discordia exstitit suscitata super praedicationibus fidelium
populis faciendis, eorura confessionibus audiendis, poeniten¬
tiis inìungendis eisdera, et-' lumulandìs defunctorura corpori¬
bus, quì apud fratrura ìpsorum ecclesias sive»'^ loca noscun¬
tur eligere sepulturam. Nos autera, pii patris raore lauda¬
bili moleste ferentes incommoda filiorum, reducentes ad
exactae considerationis »» examen, ac infra pecioris »^ claustra
sollicite revolventes, quam sit piena periculis, quam onusta
dìspendiis, quaraque in divinae raaìestatìs conspeclu redda¬
tur exosa discordia supra dieta, et propterea intendentes
patemae sollicitudìnìs studio ìllam prorsus evellere, ac
omnimode submovere, nullis unquam futuris temporibus
favente»^» Domino suscìtandam, grandi quoque desiderio
cupientes, ut huiusmodi negotium, quod potìssime ìnsìdet
cordi nostro, finem salubrera el celerera»' per apostolicae
solertìae studìura consequatur, diligenti cum fratribus
nostris delìberatione praehabìta super eo, ad honorem Dei
el»^ exallatìonem catholicae fidei, quìetum statura partium
praedìctarura, ac salutìs aniraarura fidehum incrementum,
de ipsorum fratrum Consilio auctoritate apostolica statuimus
et»''* ordìnamus, ut dictorum ordinura fratres ìn ecclesiis et
locis eorum, ac ìn plateis communibus lìbere valeant clero
et populo praedicare ac proponere verbum Dei, hora illa
duntaxat excepta, in qua locorum praelatì praedicare volue¬
rint, vel coram se facere solenniter praedicari, in qua prae¬
dicare cessabunt, praeterquara sì alìud de praelatorum
ìpsorura voluntate processerit ac»' licentia speciali. In
studiis autera generalibus, ubi sermones ad clerum ex
more»s fieri solent dìebus illis, quibus»!* praedicari solenni¬
ter consuevit, ad funera etìara raorluorura, et in festìs
specialibus sive peculiaribus eonmdem fratrum, possunt
iidera fratres et hceat eis lìbere praedicare, nìsì forte illa
hora, qua solet ad clerum ìn praedictìs locls^'^» Dei verbum
proponi, episcopus vel praelatus superior clerura ad se
generaliter convocaret, aut ex aliqua ratione vel causa
urgente clerura ipsura duceret congregandura. In ecclesiis
autera^i* parochialibus fratres illi^^* nullatenus audeant
vel^s debeant praedicare, vel proponere verbum Deì_, nisi
fratres praedicti a parochialibus sacerdotibus invitati fue¬
rint^** vel vocati, et de ipsorura beneplacito et assensu, seu
 

n e. Vienn.! deesi: DF
 

Tit. V.   Cap.ua.   i)iiìC.Viean.: deest; FO   2)qaa,: deest: ABBEFQ3
Tit. vi.    Gap. un.    1) praescidere: A "
Tìt. vn.     Cap. I.     1) Idem in eode
2) decrevimus: ABE
'    "     .n.   Dactc

'iiuiìast no. 24913. —"àckat àp. Liijegren Sieensk dipi, n, 2, 312. —
J/djìhc. 329. — amel signatus est. — deest.-A.-Istara prius vidistì
buistis — sed in eodem Cod, post Cleiiientliias repeiiitir — B: pr
 

presse reperitnr In fino sesti inter extravagantes Bonifacii Papae vm. —
3) providentia (disp.: deesi): Hlj. i) et: AI 5) et animarum indem-.
pnitas: Liy. e) add.: et: DI; lites: Lilj. 7) et: deeai: ACDEF Lilj. ; bubc.
illicitisqne; I S)add.: parte: AB 9) ac; Lilj. 10) vel: F; sive loca:
deest; AI 11) cogitationis: A 12) pectomm; Lilj. 13) auetore: ACI Lilj.
Idieolebrem; AFI         15) et: deest; AFOSIdlj.          16) et etiam: Fl Lilj.

171 et! ADF 18) ex more: deesi: Lilj. 19) in quib.: ib. 20) add.: seu
studiis : AI Lilj. 21) vero : AGI Lilj, ìì) ipsi : Al Lilj, 23) nec : ADEFH
24) fortasBis essìEtant: CI Lilj,; fort. exstiterlntì B