82                            CHRONICA DE GESTIS

Flandrensium, inducatu suo habentes populum quam-
plurimum. His auditis, locutus rex ad optimales sic
demum ora resolvit : « Videtis, optimales, quod sine
profundis singultibus enucleare non possum, quantis
calamitatibus et incommoditatibus populus Franco¬
rum percellitur. Quid plebeios homines commemo-
rem cum plures ex vobis, ex illustri sanguinis stem-
mate  orti, inedia palleatis et gravis lues Danorum
vestros labores (1 ) contaminet ! Jamdudum agri vestri,
in solitudinem redacti, vel nullo vel raro vomere ex-
coluntur; ne, quaeso,  deturpetur propter nostram
negligentiam laus Francorum. O genus infractum, o
gens invictissima, ne terreamini!  Res in arcto est,
bellum ex adverso est, hostis multus in proximo est.
Expergiscimini,   fortissimi  milites !  ecce  dimicandi
tempus est : bellicosas manus exerite viresque avitas,
dum tempus  est, ostendite. Quid opus est verbis ?
Jam nunc sibi quisque loquatur ! » Nobilitas igitur
quid  régi  consuleret  anxiabatur;   quorum  quidam
responderunt :  « Nullam ad praesens pugnandi dare
possumus sententiam ; sed volumus et collaudamus
quatinus, ista re induciata, pugnam procrastinemus
donec majores vires habeamus. »  Gosfridus tamen
Grisa Tunica, suum expromens consilium, adjecit :
« Vos, domini consulares et illustres viri, lux et flos
victoriosae Franciae, decus et spéculum  pugnatricis
militiae, pro vobis  ipsis  decertate et pro  fratribus
vestris animas ponite ; nam quoad populum, qui se
régi et nobis commisit, multum mori conspicabimur ?
Video vos, Deo gratias, omnes unanimes, nec aliquis

(1) Sp. lares.