Smävegis.

Eftir
Björn Magndsson Olsen.
 

I.

Legsteinar og grafskriftir med latinuletri.

Rünasteinar eru pvi miöur fremur fäsjeöir hjer ä landi. Aftur
k möti er landiö mjög auöugt aö legsteinum meö latinuletri. I>eir
flnnast svo aö segja i hverjum kirkjugaröi og tala til vor um horfn-
ar aldir, um forfeöur vora, lif J3eirra, trü og siöu.

Pvi miöur viröist pab ekki enn vera komiö inn i meövitund
|3Jööarinnar, hversu mikill fjarsjööur firir persönusögu landsins er
fölginn i t)essum t)ögulu, enn ^ö talandi vottum horfinna alda. —
Legsteinum t)essum er litill gaumur gefinn og viöa eru menn svo
raektarlausir — aö jeg ekki segi annaö verra — aö J)eir leifa sjer
aö hagnita sjer legsteina |)essa, flitja ^ä af leiöinu, par sem ästrikir
öettingjar hafa sett pk, hafa pk annaöhvort i grundvöllinn undir
kirkjuna eöa i stjett firir kirkjudirum eöa til annars verra, ganga
ä t)eim og brjöta pk i sundur. Ef J)etta er ekki pab, sem römverska
skäldiö kallar »mingere in patrios einer es« (saurga ösku feöra sinna),
pk veit jeg ekki hvaö er. Fornleifafjelagiö og forngripasafniö hafa
hjer vitt verksviö firir höndum, aö vernda t)essar fornleifar frä
glötun, safna t)eim og gera pann frööleik, sem 1 {)eim er fölginn,
heirura kunnan og aröberandi fyrir sögu landsins. Mttxx pa\i til
t)ess aö eiga visa aöstoö prestanna og kirkjustjörnarinnar, pvi aö
t)eim stendur pab nöest aö vernda rjett lätinna manna og sjä um
aö trü og gööum siöum sje ekki misboöiö meö svo bligöunarlausri
röskun ä friöi og helgi grafarinnar.

Fornleifafjelagiö hefur pegar gefiö üt nokkrar af t)essum äletr-
unum i ärbök sinni.    Jeg leifi mjer nü aö b^ta viö fäeinum.

5