Rannsokn

f I^verai'tingi sumarid 1903.

Eftir

Brynjulf Jonsson.
 

Einar sal. GuSnason a HofstoSum i Stafholtstungum hafSi skommu
fyrir dauSa sinn skrifaS stjorn Fornleifaf61agsins og bent a nokkra sogu-
staSi i Stafholtstungunum og viSar, sem vafaspursmal gasti veriS um og
f)orf v^ri a aS felagiS leti rannsaka. Pab talaSist |)vi svo til, aS eg skyldi
skoSa {)essa staSi i sumar (1903), asamt nokkrum oSrum, er eg hafSi aS-
ur i huga, par a meSal aS bua til uppdr^tti af f)ingstoSunum. Mun eg
mi skyra fra arangri rannsokna minna, og athuga hvern sogustaS fyrir sig.
 

1.   I>ing^iiessl>ingstadur.

Svo segir Islendingabok (5. k.): »En |)eir voru sottir i f)ingi f)vi
es vas i Borgarfirf)i^ i f)eim staf) es sif)an callat &ingnes«. Og Haensa-
I^orissaga segir (13. k.): »0k er vorar safna [)eir at ser monnum, ok
fara suSr til BorgarfjarSar ok koma i NorStungu ok stefna Arngrimi til
f)ings i tingnes ok Htensa-I>6ri«. SigurSur sal. Vigfiisson rannsakaSi
I>ingness|)ingstaS 1884 og sa par margar biiSatoftir. En auSseS t)6tti hon-
um^ aS p2ev vaeri fra mjog fornri tiS og aS eigi hefSi f)ingstaSur haldist
f)ar lengi fram eftir oldum. Hefir hann an efa rett i {)vi. &aS kann aS
synast undarlegt i fljotu bragSi, aS i einu og sama [)ingi, I>verar[)ingi, eru
nefndir 2 fornir f)ingstaSir, I>ingnes og Mngholl, auk aSal|)ingstaSarins viS
I>vera. En f)etta verSur skiljanlegt, f)egar pQss er gaett, aS fram til 965
voru {)ingh6ld frjals, og voldu hotSingjar {)ingstaSi f)ar, er [)eim kom a-
samt um viS f)a, er aS f)eirri f)ings6kn vildu hverfa MeSan svo stoS,
hafa BorgfirSingar^ f)eir er eigi hurfu aS Kjalarnessf)ingi, haft   sinn    {)ing-

1