36.                                      Theogenes Thasius.                         post 476 a.

A 36. Theogenes Thasius periodonica. Vicit Delphis et
Olympiae a. 480 et 476. A. Delphis, basis calcaria alba. Ed. Pomtow
Delphica II 37 et 83 (Beri. ph. W. 1909, 262 et 765), cf. IG XH, 8, p. VHI.
,Die Buchstabeìi so eng G'coi-/r]h6^, dafi sie sich rhigsum fast beruhren (cf.
IG V2, tab. II n. 262 litt. simillimas); Verse nicht abgeset^t, doeh hdufig
durch : getrennf.                                                                                 [Pw]
 

Litteratura tit. A ionica volg. ineuntis saec. IV; E simillimum in Carmine
Arcadico a. 369 n. 160 not. recurrit, quod eadem manu inscriptum videtur
ac tit. supra positus (cf. etiam Dorici tit. n. 82 not.). Tit. B litterae ion.
volg. (A, E, 0, H, M, yv, 3E, P, ^), quas alteri parti saec. V adscripsit R. Weil,
paululum modo antiquiores videntur titulo A. Postquam Treu rectissime
fragmenta Olympica ad Theogenem rettulit, Foucarto ea potius ad Dorieum
spectare visa sunt, cui Dittb.-Purg. aliique assentiuntur, perperam qui¬
dem, ut tit. A nunc ostendit (cf. Delphica II 39). — Donarium Delphicum
Pausanias silentio praeteriit, quia ibi statuas athletarum consulto omisit
(X 9, 2); Olympium antea uberius tractavit VI 6, 5: BeaYévv]? (lege Beoy.) y^P
0aaio; óXu[j.Tria5t éOéXwv x-J aux:j] (01. 75 = a. 480) TCUfp.'^; Te dveXéa^at v.aX
7:aY7,paxiou vty>a? UTiepepaXexo Txuìtxeòiov xòv EuSujxov, Vili, 2: xwv hi paoi-
Xéojv xòiv elpY](j.éva)V £axY)*/C£v où Tcóppw BeayévY]? (leg. 0eoY.) 6 TtfAco^évou^
(lege Ttp-o^évou) Bàaioc ^'Oaa p,èv h-q spytov xwv Betty^vou? è? xòv dywva
'/]%£t xòv'0Xu|X7riìcóv, TipoeS'/jXojaev ó Xdyo? 'qh-q fjioi xà Bo/tifxwxaxa é? auxwv, Eu-
^u{i.óv xe w; ìtaxep,a)(£aaxo xòv ttuxxyjv (cf. Paus. VI 6, 5; 01, 75 = 480), zal
tu? ÒTTO 'HXeiojv èTre^X-fj^Y] xw Beayevet Z'qii.ia, , . . xtjv hi ò\iì[i.mdha x-^jv ini
xctuxY] TiaYXpaxidCwv (01. 76 = 476) ó Bea^éw-q^ éxpdxet. 'fe-^ó^aoi ' hi aòxcp ^at
HuOoT vTxat Tpeic, auxat fxèv ini TiUYfXTrj, Nep-eirnv hi évvéa ìcal 'la^p-iaiv hiv.a
TcaYvcpaxiou xe dvafxl^ xal TruyfJ-'^S ì^tX. _... ó Bè dvBptàc xou 0eaY£VOu; èaxlv
èv x^ 'AXxei, xéyvY) xou Al^isriTou FXauxiou. Cum Glaucias iam a. 492 et
antea artem professus esset (Foerster Olymp. n. 165), sequitur statuam
Theogenis haud ita multo post victorias Olympicas esse consecratam.
Idem dicendum est de statua Delphica post victorias Pythicas erecta et
fortasse eidem Glauciae adscribenda, quamquam bases et lapidum genere
et magnitudine inter se differunt (Olymp. 30 x 53V2 X 79V2 cm. ; Delph.
maior: 35 x 78 x 63 max.). Clarissimum Graeciae periodonicam fere
2,10 m. altum fuisse, vestigia in superiore parte basis A servata indicant
(longitudo pedis 0,30); itaque iure ,filius Herculis Thasii* dici poterat
(Paus. VI 11, 2; de Hercule Thasio Hdt. Il 44, IG XII 8 p. 76sq.) neque mera
fabula habenda est, puerum, nonum annum agentem, statuam aheneam
a foro domum portavisse (Paus. 1.1.). De reliquis narratiunculis ad vitam
athletae pertinentibus, de statuis eius permultis in Graecia et a barbaris
erectis, de cultu eius heroico cf. Paus. VI 11, 5—9 et auctores a Bluemnero
ad h. 1. allatos (tom. II 586), qui etiam ,Apollinem Strangford' imitationem
Theogenis a Waldsteinio Jour. hell. st. 1199 haberi adnotat. — Titulos A
et B multa post decennia statuis subscriptos esse ex litteratura et arte
poetica colligitur neque iam a. 476 omnes 1300 victorias (v. not. 2 vs. 11)

39