LIBER   QUINTUS.
 

TITULUS L

DE MAGISTRIS, ETi NE ALIQUID EXIGATUR
PRO LICENTIA DOCENDI.

CAP. I.

In studiis Komanao curiae, Parisiensi, Osoniensi, Bononiensi et Salnman-

tìno, dobent esse raaglstri calholici, scholas regentea in linguis Hebraica,

Arabica el Cbaldaea,   duo scilicet prò qu^ìbet lingua.    Et statuitur,  per

quoa eia debeat de atìpendils et euraptibua provìderi.

Clemens V. in concilio Viennensi».
Inter sollicitudines nostris humeris ìncurabentes perpetì
cura revolvimus, fin errantes ìn viam veritatis inducere,
ipsosque lucrìfacere Deo sua nobìs cooperante gratìa valea¬
mus, hoc est, quod profecto desìderanler exquìrìmus, ad id
nostrae mentis sedulo^ destinamus affectum, ac circa illud
dilìgentì studio et'' studiosa dìhgentìa vìgilamus. Non am-
bigimus autem, quìn ad huiusraodi nostrum desiderium as-
sequendum divinorura eloquiorura sìt exposìtio congrua,
Ìpsorumque fidelis praedìcalio admodum opportuna. Sed
nec ignoramus, quìn et haec promì noscantur inaniter vacua-
que redìre, sì auribus hnguam loquentìs ìgnorantium pro-
ferantur, Ideoque ìllius, cuìus vicem ìn terris, hcet imraeritì,
geriraus, imitantes exemplum, quì iluros per universura
mundum ad evangelizandum Apostolos ìn omnì linguarum
genere fore voluìt eruditos, viris catholicis notitiara Hngua¬
rura habentibus, quibus utuniur infideles praecipue, abun¬
dare sanclara affeclamus ecclesiam, quì infideles ìpsos sciant
et valeant sacris institutìs instruere, Christìcolarumque col¬
legio per doctrinam Christìanae fideì ac susceptionem sacri
baptìsmatis aggregare. Ut ìgilur peritia linguarum huius¬
raodi possìt habìhter per ìnstruclìonìs efficaciam obtineri:
hoc sacro approbante concilio scholas in subscriptarum hn¬
guarum generìbus, ubicunque Romanam curiam residere
contigerit^*, nec non ìn Parisiensi et°' Oxoniensi^, Bono¬
niensi et Salamantino studiis providimus erigendas, sta¬
tuentes, ut in quolibet locorum ìpsorura teneantur viri
catholìcì, sufficientem habentes hebraicae'*, arabicae et
chaldaeae linguarum notitiam, duo videlicet unìuscuìusque
linguae periti, qui scholas regant inibì, eL libros de lìnguis
i ipaìs injatìnum fidehler transferentes, ahos lìnguas ipsas
[ sollicite doceant, earumque perìtìam studiosa in illos ìnstru-
ctìone transfundant, ul instructi et edocti sufficienter ìn
lìnguis huiusmodi fructum speratura possint Deo auetore
producere, fidem propagaturì salubriter ìn ipsos populos in¬
fideles. Quìbus equidem in Roraana curia legentibus^* per
sedem apostolicam, in studiis vero Parisiensi per regem
Franciae, ìn Oxoniensi^ Angliae»"', Scotiae, Hìbemìae ac
Walìae, ìn Bononiensi per Ilahae, in Salaraantìno per
Hispaniae praelaios, monasteria, capitula, convenius, col¬
legìa exempla et non exempla, et»» ecclesiarum rectores ìn
stipendiis competentibus et sumptibus volumus provìderi,
conlributionis onere singulis ìuxta facultatum exìgentìara
ìraponendo, privilegiis et exeraptionìbus quibuscunque con¬
trariìs nequaquam obstantìbus, quìbus tamen nolumus quoad
alia praeiudicium generari.

GAP. II.
la, ad quem spectat magisterium vel dootoratura tribuere, prìus a docto-
rande reeipiat iuramentum, quod in soiennltalo sua nou expendol ulti-a
summam trium millium Turonensium argentoomm. Quod sì non fecerit,
etiamsì sit episcopus, por sex menses a colialione magisterii est suspenana.
E. d, Ioann. Andr.

Idem.
Quum sit nimis absurdum, ut quìs cura vanitale el im¬
 

peritia ad honorera adscendat peritiae literarum: non sine
turbalìone mìramur, illum apud scholasticos invaluisse
abusum, quod plerique eorum, quì ìn quavis scientia ad
doctoratus vel magìsterU assurauntur honorera, quum sua
solenniter principia faciunt, aut sui recipiunt insignia docto¬
ratus, circa cibos, vestes» et alia sìc ìn expensis excedunt,
quod et ipsi transeunte expensarura huiusraodi vanitale
vacui plerumque remaneant el gravati, et celeri, qui vel
nolunt vel nequeunt similes expensas subire, hac occasione
frequenter a receptione honoris huiusraodi retrahuntur.
Volentes igitur de opportuno super his remedio providere,
ìhis, ad quos ubìhbet pertìnet honorem tribuere meraoratura,
districte praecipimus, ut quoscunque, ab eìs de cetero
dictura^ recìpientes honorera, iuramento prìus adstringant,
ne ultra tria millia Turonensiura argenteorum ìn solennìlate
circa huìusmodì doctoratum aut raagìslerìum quomodolibet
adhibenda expendant, ipsosque nihilominus, nisì forsan no-
labihs conditionis exstiterint, ut infra summam praedictam
huiusraodi moderenlur expensae, efficacìler exhortanles, ac
sì hoc illorura congruere statuì viderint, iuramentura exi¬
genles ab eìs, quod certos, infra suraraara praefatam^ taxan-
dos ab ìpsìs, expensarum terminos non excedant. Si quìs
autera, pontificali etiam dìgnitate praefulgens, non recepto
prìus iuramento praefato honorem cuique-»* iribuerìt supra
dìctum: a collatione magisterii seu doctoratus cuìuslicet per
sex menses sequentes eo ipso noverit se suspensum.

TITULUS  IL
DE IUDAEIS ET SARRACENIS.
 


 

CAP. UN.
 


 

OS Christiani compe

publica nominis Ma

ad sepulcrt
 

cere debent SaiTaco
m Ipsina.    H. d. loa
 

noa sìbi Eubio
 

8) Exoniensi ; BCDF        7) add. :
 

Cleraens V. ìn concìlio Viennensi^.
Cedit quidera in offensam divini nominis et opprobrium
fideì Christìanae, quod ìn quibusdam mundi partìbus prìn¬
cipibus Christìanis subiectis, ìn quibus^ interdum seorsum,
interdum vero permìxtìm cura Christìanis habitant Sarraceni,
sacerdoies eorum, Zabazala vulgariler nuncupati, ìn teraplìs
seu mesquitìs suìs, ad quae iìdem Sarraceni conveniunt, ut
ibidem adorent perfidum Machometum, diebus singulis
certìs horis in loco aliquo eminenti eìusdem Machometi
noraen, Christìanis et Sarracenis audientibus, alla voce in-
vocant et exloUunt, ac ibidera^* verba quaedam in illius
honorem pubhce profitentur; ad locura insuper, ubi olìm
quidam sepultus exslìtìt Sarracenus, quem ut sanctum Sarra¬
ceni alii venerantur et colunt, magna Sarracenorum earun¬
dem parlium el etìara aliarum confluii pubhce multitudo, ex
quìbus nostrae fideì non raodicura delrahitur, et grave in
cordibus fidehura scandalum generatur, Quum autem haec*
in^* divinae maiestatìs dìsphcentia non sint ullatenus tole¬
randa: sacro approbante conciho, ipsa in terris Christìano¬
rura districtius fieri deinceps inhibemus, universis et singulis
prìncipibus catholicis, sub quorum dominio diclì Sarraceni
morantur et fiunt praedicta, sub oblestatìone divini iudicii
obnoxius''* iniungentes, quatenus ìpsì, tanquara veri calho¬
hci et Christìanae fidei seduli zelalores, opprobrium, quod
tara ipsìs quara ceteris Christicolis per praemissa ingeritur,
debita consideratione pensantes, ipsum, (ut proinde aeternae
beatitudinìs praemium assequantur,) de terris suis omnino
auferant, et a suis subdìtis auferrì procurent, inhibendo ex¬
presse, ne praefàta invocalìo seu professio norainis ipsius
 

Gap. II. 1) oiveet.: BH 2)huiu8modi dict.: BCB 3) praedictam ; flfl
4) cuiquam ; Codd. coli.

Tit. II, Oap. un. 1) Idem in eodem : A 3)quibusdara: BD 3)ibl!
ABCDF; deest: EH d)hoc; À; deest; D 6)haec div.maiestatì; BCDEFK
6) obnixlns: Codd. colt