17

lokiö, og reyndist petta enginn haugur, heldur uppgröin malarhrüga
(frä isaldartimanum?).
 

Fyrirsät ä Skögarströnd.

Fyrir innan Leiti   k  Skögarströnd liggur alfaravegurinn um
skarö milli tveggja klapparäsa.    Veginum hallar   noröurhalf austur
ür   skaröinu og mjökkar   pab   niöur eftir;   neöst er pab eigi viöara
en   hjer   um bil fyrir tvo   klyfjahesta.     Hefir   JDar  veriö   hentugur
staöur til fyrirsäturs i fyrri daga.    Enda heitir t)essi staöur »Fyrir-
sätiö«:    Er sü saga til J)ess, aö pk er synir Jons biskups   Arasonar
aetluöu   aö   handtaka Daöa i Snöksdal (1549),   frjettu   t)eir ä Staöa-
staö aö hann vaeri vestur i Rifi.     t>ar   aetluöu   JDeir aö taka hann;
en til vara,   ef   hann kynni aö sleppa,   settu |)eir menn til aö sitja
fyrir   honum ä Skögarströnd   og   var   {)essi   staöur valinn til   {)ess.
Spenntu   fyrirsätsmenn   ^rjä   strengi yfir t)vert skaröiö,   er  skyldu
hindra   för   Daöa,   svo hann   slyppi eigi ür höndum |)eirra,     Daöa
kom njösn af ferö biskupssona og reiö hann sem skjötast heimleiö-
is,    Hann reiö Marküsar-Brün.    i^aö var um nött er hann reiö   inn
Skögarströnd.    Hann reiö viö bjöllubeizli;  en af pvi   hann   grunaöi
aö fyrir sjer mundi setiö, vildi hann eigi   aö   beizliö   hringdi,   tröö
hann pvi mosa f bjölluna (eöa bjöUurnar).     Hann   hjelt  ä   brugön-
um hnifi.    I>aö kom honum i gööar l^arfir,   er   hann kom i skaröiö,
{)vi hann skar sundur fyrsta og annan strenginn, an pens aö  hika,
og   Marküsar-Brünn   henti   sig yfir hinn t)riöja.      Kemur   pab   vel
heim   viö   landslagiö, aö austasti strengurinn hafi veriö  laegstur.    I
t)essu  komu   fyrirsätsmenn   aö,   en   uröu of seinir,   pvi   Daöi  var
|)egar sloppinn.    Einn spuröi i fäti: »För Daöi {)ar?«     Annar svar
aöi:     »Ekki   veit   jeg   hvort   Daöi för fjar;  en t)ar   för  Marküsar-
Brünn«.     Föru   {)eir svo bünir   |)aöan.     {>etta er almenn   sögn   ä
Skögarströnd og viöar {)ar vestra.    Er hün engan vegin   ösennileg,
og er vert aö lata hana ekki tynast.

*                                    *                                    ♦

Fyrir fäum ärum fannst i glufu einni 1 »Fyrirsätinu« stör
bröklindahnappur ür kopar, fallega skreyttur meö rösaverki. Hann
heflr an efa veriö eign meirihättar manns. Er ef til vill hugsan-
legt aö hann hafl hrokkiö af bröklinda Daöa pk er Brunn hljöp
yflr strengirm, og ^ä lent 1 glufunni, Hnapp |)enna gaf Daniel
Jönasson i Fremri-Vifilsdal forngripasafninu i fyrra (1895).

Br. J.

3